Ταξίδι προς ένα άλλο εγώ

Σήμερα δεν ονειρεύτηκα τίποτα. Ξύπνησα και ήταν ωραία. Ήρεμα και απλά. Ύστερα, είδα ότι κάτι μου ‘λειπε. Όχι μόνο το βραδινό όνειρο, όχι. Μου έλειπε το μέσον να ελπίζω στην υλική υπόσταση του κόσμου. Τα όνειρα δεν κοστίζουν. Η αγάπη και το μίσος δεν κοστίζουν, χαίρομαι που υπάρχουν ακόμη πράγματα που μπορεί να απολαύσει κανείς free of charge. Τα ταξίδια έχουν γενικά κάποιο κόστος, εκτός βέβαια αν είναι νοητά. Οι γονείς μου ταξίδεψαν λίγο στη ζωή τους. Άντε δυο ταξίδια ο καθένας τους εκτός Ελλάδας. Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Και αναγκών, όλες οι επιλογές είναι σεβαστές.

Μ’ αρέσουν τα ταξίδια, τα νοητά και τα αληθινά. Το ταξίδι στον άλλο κόσμο ίσως και αυτό να είναι ωραίο. Αλλά τα πραγματικά... αυτά που παίρνεις πάντα το πιο φτηνό τραίνο, το πιο αργό λεωφορείο, το πιο τρύπιο πλοίο για να φτάσεις, αυτά έχουν την περισσότερη πλάκα. Θα ιδρώσεις στο δρόμο, θα πεινάσεις, μπορεί για μια στιγμή να σου περάσει από το νου «καλύτερα να μενα σπίτι μου». Δε θα το μετανιώσεις όμως τελικά. Γιατί θα φτάσεις, και θα βρεις έναν άλλο κόσμο, θα περιδιαβαίνεις ανύποπτος και δε θα καταλαβαίνεις τίποτα απ’ όσα γίνονται γύρω σου. Ούτε θα θέλεις να καταλάβεις. Θα σου μιλούν και θα είσαι κουφός, θα γελάς με την ανεμελιά σου, τίποτα δε σε περιμένει στον ξένο τόπο, τίποτα δε σφίγγεται σα θηλιά γύρω από το λαιμό σου. Κοιτάς τον ουρανό και τ’ αστέρια και όλα σου φαίνονται αλλιώς, γιατί πριν δεν προλάβαινες να κοιτάξεις, γιατί πριν ίσως το πρόβλημα ήσουν μόνο εσύ.

Τώρα ο αέρας σε φύσηξε, το άγχος που σε τρώει έκανε φτερά και κοιτάζεις βιτρίνες και χαμογελάς, δεν πειράζει που δεν αγοράζεις, αρκεί που τις κοιτάζεις και γελάς. Γιατί τις είδες, η ομορφιά των δρόμων σ’ έπιασε από το χέρι και σε πάει βόλτα, μια νέα γεύση σου γεμίζει το στόμα και αισθάνεσαι μικρό παιδί. Ανακαλύπτεις ξανά τον κόσμο. Μωρό που κάνει τα πρώτα του βήματα. Χωρίς μπαμπά και μαμά τώρα, προσπαθεί να ορθοποδήσει για λίγο εκεί έξω μονάχο. Αθώο και άβγαλτο, πρώτη φορά βλέπει αυτή τη μεριά του κόσμου. Ξέρει ότι θα γυρίσει πίσω, σε όλους και σε όλα, δε λυπάται, χαίρεται που θα γυρίσει. Θα χαίρεται ακόμη πιο πολύ, τα μωρά χαίρονται να λένε ιστορίες όσο και να ακούνε...είναι ωραίο σαν όνειρο κάθε ταξίδι. Δύσκολο ίσως, κουραστικό, όμως καινούργιο, μοναδικό... μια ταινία αυτοσχεδιασμού με πρωταγωνιστή εσένα.