Thursday, January 13, 2005

Πότε σκότωσες τελευταία φορά;

Σήμερα σκότωσα. Με κυνηγούσαν και αμυνόμουν. Εξωτικά φύλλα, ζούγκλα, αυτοκίνητα που δεν ξεκινούσαν. Άγρια διάθεση. Το πάτωμα λεπτό, άνοιξε τρύπα και φαινόταν από κάτω ο άλλος όροφος. Έτρεμα. Όλοι με είχαν στη μέση και με έλεγχαν, δε ξέρω τι κακό είχα κάνει, δε ξέρω ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο.

Πάντως στο τέλος πέταξα. Είχα καιρό να πετάξω, αυτή τη φορά όμως σχεδόν το έκανα. Πηδούσα με ατέλειωτους δρασκελισμούς από πολυκατοικία σε πολυκατοικία, σε σπίτια με κεραμίδια, σε αχυρώνες. Είχα όπλο στο χέρι μου, από αυτά που θέλουν συχνά γέμισμα, έριχνα στους διώκτες μου, τους πετύχαινα, ησύχαζα για μια στιγμή μέχρι να φτάσουν κι άλλοι. Έριχναν, όλο έριχναν, κι εγώ έριχνα, όλο έριχνα κι ας μην ξέρω σημάδι. Τους πετύχαινα, δεν έβλεπα το αίμα, ήταν μακριά για να δω το αίμα, όμως έβλεπα την απελπισμένη κίνηση του πόνου. Έριχνα, όλο έριχνα, ώσπου έμεινα μονάχη...

Σκέφτηκα μετά το Blade, και αυτός σκότωνε. Αυτός τουλάχιστον ήξερε τι σκότωνε. Εγώ ούτε που ξέρω ποια είναι τα βαμπίρ της ζωής μου.

No comments: