Κι άλλο λίγο;

Δε γουστάρω
Απλώς, δε γουστάρω να είμαι καλή
Ήμουν κάποτε
Αθώα και καλοσυνάτη
Άκακη;
Έκλαιγα, πονούσα, ξεχνούσα
Μια πικρία με διαπερνούσε στιγμές –στιγμές
Μόνο για λίγο
Μα, πόνεσα τόσο ένα καλοκαίρι
Τα δάκρυα έγιναν κόμποι, το μαχαίρι στόμωσε
Αποφάσισα να γίνω κακιά
Όχι, κακιά, σκληρή
Κάτι κατάφερα
Με άλλαξα, με μεταμόρφωσα
Δεν έχω πια στέρεο χαρακτήρα
Αδυσώπητο κοκτέιλ δύναμης και αδυναμίας
Αναρωτιούνται τι είμαι
Κι εγώ το ίδιο, χρόνια τώρα
Φτιαχτή;
Μπερδεύω την αλήθεια ενίοτε
Ξεχνάω
Τι θέλω
Τι θα θελα να θέλω
Τι πρέπει να θέλω
Τι θα πρεπε να θέλω
Σκοτεινιάζει
Η υποτιθέμενη φαιά ουσία αναταράζεται
Αν ήταν όλα λίγο πιο εύκολα
Ας ήταν, έστω και λίγο.