The kiss is not only the key technique of love-making, nor the cinematic substitute for intercourse forbidden by censorship: it is the triumphant symbol of the role of the face and the soul in the 20th century love.The kiss is of a piece with the eroticism of the face, both unknown in ancient times and still unknown in certain civilisations. The kiss is not only the discovery of a new tactile voluptuousness. It brings to life unconscious myths with which identify the breath from one's mouth with the soul; it thus symbolises a communication of symbiosis of souls.
The kiss [...] is the profound expression of a complex of love which eroticises the soul and mystifies the body.
Edgar Morin, Les Stars
7 comments:
no comments
An invitation to the blues...
Υπέροχο κείμενο για το φιλί. Όποιος το διαβάσει, το φιλί που θα δίνει και θα παίρνει δεν θα είναι ποτέ πια όπως πριν...
you must remember this
a kiss is just a kiss
Διαφωνώ βαθύτατα με αυτό το τελευταίο και το ξέρεις:P Η ανταλλαγή δυο πνοών είναι κάτι. Δημιουργεί μια ένωση. Διαρκείας.
''Δημιουργείς μια ένωση'', όταν μαζί με την πνοή σου δίνεις και το Είναι σου στον Άλλο. Μην ξεχνάς, ότι δεν την κάνεις εύκολα αυτή την παραχώρηση και είναι λίγοι εκείνοι Ευνοημένοι, που επιτρέπουν στον εαυτό τους μια τέτοια προσφορά. Πόσοι από τους φίλους σου ανήκουν σε αυτούς τους Ευνοημένους;
Ίου
Post a Comment