Niagara (1953)

Η ταινία που χάρισε τον πρώτο μεγάλο ρόλο στη Marilyn δεν μπορεί να καυχιέται για εξαιρετική καλλιτεχνική αξία, πέρα από τα δυο βασικά της θεάματα τους καταρράκτες και την ίδια. Άλλωστε ο λόγος ύπαρξης αυτού του (έγχρωμου και μάλιστα γυρισμένου σε λαμπερό Technicolor) film noir ήταν να λειτουργήσει ως όχημα (star vehicle) για την λαμπερή ξανθιά, κάτι που έκανε, αφού κατάφερε να στρέψει τα μάτια όλων κυριολεκτικά επάνω σε κάθε ίντσα του κορμιού της.

Έτσι ακριβώς προώθησαν το Niagara και από την 20^th Century Fox με taglines όπως “Niagara and Marilyn Monroe: the two most electrifying sights in the world” για να προσελκύσουν τους πεινασμένους αρσενικούς της μεταπολεμικής Αμερικής, ένα κοινό που σίγουρα δε θα ενδιαφερόταν για τις όποιες υποκριτικές ικανότητες της νεότευκτης σταρ. Ικανότητες που μονίμως αμφισβητήθηκαν, ακόμη και ύστερα από τη μαθητεία της στο Actors’ Studio και το Lee Strasberg, αλλά όμως πάντα ήταν εκεί και κατάφερναν ενίοτε να διαφαίνονται κάτω από τα κατακόκκινα χείλια και τη λάγνα ματιά της.

Μια τέτοια ευτυχή στιγμή καλής ηθοποιίας ανακάλυψα μέσα στο απλοϊκό κατά τ’ άλλα plot προδοσίας, ίντριγκας και φόνων του Νιαγάρα. Η femme fatale με τη σαθρή καρδιά θέλει να ξεφορτωθεί τον άντρα της πάση θυσία. Οι χυμώδεις χάρες της πείθουν τον δεύτερο άντρα να τη βοηθήσει να τον ξεκάνει, αλλά τελικά τα σχέδια μόνο κατ’ ευχήν δεν βαίνουν. Ο επίδοξος φονιάς θα καταλήξει νεκρός και ο σύζυγος φυγάς. Η καίρια στιγμή της αποκάλυψης διαδραματίζεται στο νεκροτομείο της πόλης. Η Marilyn-Rose Loomis κατεβαίνει από το ταξί αγέρωχη και ντυμένη στα μαύρα για να αναγνωρίσει το πτώμα του άνδρα της. Τα σκοτάδια του νεκροτομείου σπάει η λάμπα που φωτίζει το λευκό σάβανο, το λευκό σάβανο σηκώνεται για να αποκαλύψει...όχι το σύζυγο, όπως ήταν κανονισμένο, αλλά τον εραστή. Στο βλέμμα της Marilyn- Rose το ξάφνιασμα διαδέχεται την ψυχρότητα, μετά η συνειδητοποίηση, ο πόνος και η οδύνη συγκεράζονται και τη ρίχνουν λιπόθυμη στο κρύο πάτωμα.