A Cock and Bull Story

Ο Tristram Shandy διηγείται τη ζωή του στο πολύτομο βιβλίο του Laurence Sterne The Life and Opinions of Tristram Shandy, Gentleman ή μάλλον προσπαθεί φιλότιμα να τη διηγηθεί, γιατί η ροή της σκέψης του συνέχεια διακόπτεται από περιφερειακά μικροσυμβάντα. Ο Michael Winterbottom κάνει κατ’ αναλογία το ίδιο, προσπαθώντας να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη όχι μόνο το βιβλίο, αλλά και την ξεκαρδιστικά μεταμοντέρνα ατμόσφαιρα που το διατρέχει.

Ό,τι ακριβώς παθαίνει ο Tristram Shandy στο εννιάτομο βιβλίο του Sterne –ο οποίος ίσα που φτάνει στην ιστορία της γέννησής του κάπου στον τρίτο τόμο και συνεχίζει με παρόμοιους ρυθμούς (χελώνας) μέχρι τέλους-- παθαίνει και ο Winterbottom: τον ενδιαφέρει τόσο λίγο ο λογοτεχνικός ήρωας αυτός καθεαυτός, όσο μαρτυρά και ο ίδιος ο τίτλος της ταινίας. Το κλασικό λογοτεχνικό πόνημα που εξαιτίας της τρομαχτικής πρωτοτυπίας για την εποχή του, ο Sterne αναγκάστηκε να εκδώσει μόνος του σε πείσμα των εκδοτών που του αρνούνταν την τιμή, είναι στην ουσία ένα βιβλίο που περιγράφει την προσπάθεια συγγραφής ενός βιβλίου για τη ζωή του Tristram. Γι’ αυτό και ο τίτλος της ταινίας παίζει παράδοξα παιχνίδια: η φράση a cock and bull story είναι όχι τρίχες κατσαρές, όπως υποστηρίζουν οι ελληνικοί υπότιτλοι, αλλά μια κουλή (βλ. ψεύτικη) ιστορία τύπου «έπιασα ένα ψάρι από δω μέχρι το σπίτι σου».

Ακριβώς τέτοια είναι η ιστορία που διηγείται η ταινία, μια ιστορία για ένα κινηματογραφικό συνεργείο που προσπαθεί να γυρίσει μια μεταφορά του βιβλίου που προανέφερα, τα βρίσκει όμως σκούρα. Ο πρωταγωνιστής έχει προβλήματα με την αυτοπεποίθησή του και θέλει οπωσδήποτε να φαίνεται ψηλότερος από το συμπρωταγωνιστή του, απαιτώντας από την αμπιγέζ ειδικά παπούτσια. Επιπλέον, θέλει οπωσδήποτε να εντυπωσιάσει την πράκτορα Μώλντερ, ουπς, Σκάλυ που παίζει ένα μικρό ρόλο στην ταινία και συγχρόνως να ικανοποιήσει τη γυναίκα του, να πάρει αγκαλιά το μωρό παιδί του, να είναι καλός με τη βοηθό παραγωγής και να τη βγάλει καθαρή με μια lap dancer που θέλει να πει στον κόσμο τι έκαναν μια νύχτα στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου.

Το κλασικό πλέον εύρημα ταινίας μέσα στην ταινία, με άπειρες εγκιβωτισμένες ιστορίες να μπλέκονται και να διακόπτουν η μία την άλλη σε ένα μετα-μοντέρνο πανδαιμόνιο άτακτα ερριμένων πληροφοριών χαίρει της καλύτερης μεταχείρισης από έναν Winterbottom σε κέφια (που από τότε έχει κάνει δυο ακόμη ταινίες το Road to Guantanamo και A Mighty Heart). Με τη βοήθεια του καλύτερου ίσως σύγχρονου Άγγλου κωμικού Steve Coogan –που αυτή τη στιγμή έχει γυρίσματα για το επόμενο project του Winterbottom-- που κάνει τρελό δίδυμο με τον εξίσου ξεκαρδιστικό Rob Brydon, η ταινία μας προσφέρει απλόχερα 94 αναζωογονητικά λεπτά της ώρας και πολλές ευκαιρίες να γελάμε μόνοι μας, όταν θυμόμαστε σκόρπιες σκηνές ακόμη και πολλές μέρες μετά. Η λαμπερή Gillian Anderson και η γοητευτικότατη μάγισσα των Πειρατών Naomie Harris βάζουν κι αυτές τη δική τους πινελιά σε μια ταινία για τη ζωή που είναι τόσο χαωτική, όσο και άπιαστη από τον κινηματογραφικό φακό.