Ενώ η κριτική επιτροπή νέων έχει ήδη κάνει σαφείς τις προτιμήσεις της, αφήνοντάς τες μάλιστα να διαρρεύσουν --στο πάνω μέρος της λίστας βρίσκεται το Absurdistan, o Βασιλιάς του πινγκ-πονγκ και το Afterschool-- το κοινό που έχει επηρεαστεί από τον πειστικό λόγο του D.T. τρέχει να μη χάσει το Sita sings the Blues. Όπου η Σίτα είναι μια ινδική θεότητα που ο άντρας της την κλωτσάει κυριολεκτικά επειδή τη θεωρεί άπιστη και αυτή κάθεται και του κάνει τεμενάδες foreva. (Ω τι κόσμος, μαμά!) Το σχέδιο έχει πλάκα, φοβερό χρώμα και χιουμορ στο επίπεδο σχήμα και στην κίνηση, αλλά η Σίτα που είχε παραπάνω από δυο όψεις, με τη μια να μου θυμίζει τη Betty Boop και να με αποσπά, τραγουδούσε πολύ και σε νανουριστικό τόνο, πράγμα επικίνδυνο για νυσταγμένα μάτια. Credits στη Nina Paley (που, αν κατάλαβα καλά, ο γκόμενος την την άφησε στα κρύα του λουτρού, λιγάκι σαν τη Σίτα)Στη συνέχεια αρκετοί θα ακολουθήσουν τον Julien Temple σε κάθε του κίνηση, ύστερα δηλαδή από την πρωϊνή press conference, σε screening, party (ίσως και στο κρεβάτι του). Ενόσω κάποιος Jacob Berger στην άλλη αίθουσα του Δαναού θα προσπαθεί να εξηγήσει πως μια οικογένεια διαλύεται σε 24 μόλις ώρες (Une Journee). Προβλήματα που 'χει ο άνθρωπος...
No comments:
Post a Comment