15 Ways to Kill a Festival

1. Προσλαμβάνεις ως έκτακτο προσωπικό όλους τους γνωστούς των γνωστών του μόνιμου προσωπικού—που χρειάζονται δέκα ώρες για να καταλάβουν τι πρέπει να κάνουν και μισό λεπτό για να το κάνουν.
2. Μαζεύεις περί τις 300 πιο βαρετές ταινίες της παγκόσμιας παραγωγής—για να έχεις γεμάτο πρόγραμμα.
3. Τοιχοκολλάς το κέντρο και τις Δυτικές Συνοικίες, από Πολίχνη, Νεάπολη, Μετέωρα μέχρι Αμπελόκηπους—για να προσελκύσεις όχι μόνο την ελίτ.
(Άρα…δείχνεις ότι σκοπεύεις να κάνεις Φεστιβάλ κοινού ;)
4. Βγάζεις εισιτήρια αξίας, άλλα τόσα μηδενικά και μοιράζεις και προσκλήσεις, όλα για την ίδια προβολή. Δημιουργείς το αδιαχώρητο με τον κόσμο να τσαλαπατιέται: έχεις μελανιά; Θα δεις ταινία! A fair deal.
5. Καλείς ως επίσημους κάθε κολλητό της κυρίας Ελένης, και αφήνεις την Αντουανέτα Αγγελίδη να τη βγάζει με Cineκάρτα και να στήνεται στις ίδιες ουρές με κάθε άξεστο Θεσσαλονικιό.
6. Γεμίζεις ασφυκτικά τις αίθουσες, τα σκαλάκια, το πάτωμα κλείνοντας κάθε δίοδο—μετά περιμένεις κάποιον να βάλει φωτιά στην αίθουσα. (πυρασφάλεια, u know?)
7. Διοργανώνεις Masterclasses με το Χωραφά και τη Μουζάκη ως κατεξοχήν ανθρώπους της κινηματογραφικής academia να...συντονίζουν τη συζήτηση.
8. Προγραμματίζεις ROUND table on Cinematography με…2 συμμετέχοντες και κρίνεις το συντονιστή περιττό—γιατί, αφού καπάρωσες τον Wim Wenders, να μην τον χώσεις να καλύψει όλες τις τρύπες του προγράμματος;
9. Καταφέρνεις να χωρέσεις σύσσωμο τον ελληνικό και ξένο τύπο σε μια αίθουσα με δέκα υπολογιστές.
10. Τάζεις τιμητικές πλακέτες μήπως και ξεσηκώσεις καναν ημι-διάσημο να πετάξει για grand entrance στη Σαλονίκη—οι πληρωμένες διακοπές στην νύφη του Θερμαικού δεν πείθουν πια κανένα.
11. Έχεις βέβαια ξεχάσει εντελώς το κόκκινο χαλί, τους βάζεις όλους από την πίσω πόρτα.
12. Βραβεύεις τελικά όποιον καταδέχεται να έρθει να φωτογραφηθεί στο όνομα της χαμένης γκλαμουριάς.
( Άρα, δείχνεις ότι τελικά θέλεις να κάνεις Φεστιβάλ τύπου; )
13. Στήνεις Industry Centre για αυτούς που θα αγοράσουν hopefully τις χειρότερες ελληνικές ταινίες των τελευταίων χρόνων.
14. Τους εξορίζεις τέρμα θεού, στα βάθη μιας έρημης αποβάθρας—γιατί το βαλτωμένο βιομηχανικό τοπίο θα αναθερμάνει την όρεξη για business.
( Άρα, τελικά, φιλοδοξούσες να κάνεις ταυτόχρονα και film market; )
15. Τέλος, μοιράζεις προσκλήσεις για την τελετή λήξης σε όλη τη Θεσσαλονίκη. Μετά κλείνεις κάθε δίοδο προς το Ολύμπιον πλην μίας, οχυρώνοντάς το με γλάστρες από καλλωπιστικά φυτά. Ύστερα, στέλνεις όσους δίνουν τις καλύτερες αγκωνιές στον 5ο όροφο στον Παύλο Ζάννα, για να δουν την τελετή σε ζωντανή σύνδεση!

Και του χρόνου.

Υ.Γ. Με λίγη βοήθεια, θα μπορούσα να φτάσω και μέχρι το 100...