Thursday, December 07, 2006

Καζαμπλάνκα

Τα black and white παραμύθια αποχωρισμού και απραγματοποίητης αγάπης φαίνεται ότι συγκινούν ακόμη τον έγχρωμο και πετυχημένο κόσμο μας. Η υγρή ματιά της Ingrid Bergman και η ήρεμη θλίψη του Bogart εμπνέουν ακόμη στίχους και μουσικές, κάτι πενήντα χρόνια μετά. Αισθήματα που προκαλεί η θέαση της ταινίας ξεπετάγονται κάνοντας το στιχουργό να αναφωνήσει:


Η Ίνγκριντ φεύγει
Πόσο το μισώ το αεροπλάνο
Πάντα κάτι εύρισκα να κάνω
Μην τους δω να ζούνε χωριστά

Ο Μπόγκυ μένει
Πόσο τ’ αγαπώ αυτό το πλάνο
Κάτι του ψιθύρισε το πιάνο
Κι έπεσαν οι τίτλοι βιαστικά

Στίχοι:Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Κώστας Τσίρκας
Τραγούδι: Νατάσα Μποφίλιου

Από το CD Εκατό Μικρές Ανάσες

2 comments:

mentwras said...

Αν το cool είχε προσωπο, αυτό θα ήταν του Boggie.

Stylianee said...

isos...omos den allazei o orismos tou cool analoga me tin epohi?