Τα black and white παραμύθια αποχωρισμού και απραγματοποίητης αγάπης φαίνεται ότι συγκινούν ακόμη τον έγχρωμο και πετυχημένο κόσμο μας. Η υγρή ματιά της Ingrid Bergman και η ήρεμη θλίψη του Bogart εμπνέουν ακόμη στίχους και μουσικές, κάτι πενήντα χρόνια μετά. Αισθήματα που προκαλεί η θέαση της ταινίας ξεπετάγονται κάνοντας το στιχουργό να αναφωνήσει:
Η Ίνγκριντ φεύγει
Πόσο το μισώ το αεροπλάνο
Πάντα κάτι εύρισκα να κάνω
Μην τους δω να ζούνε χωριστά
Ο Μπόγκυ μένει
Πόσο τ’ αγαπώ αυτό το πλάνο
Κάτι του ψιθύρισε το πιάνο
Κι έπεσαν οι τίτλοι βιαστικά
Στίχοι:Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Κώστας Τσίρκας
Τραγούδι: Νατάσα Μποφίλιου
Από το CD Εκατό Μικρές Ανάσες
2 comments:
Αν το cool είχε προσωπο, αυτό θα ήταν του Boggie.
isos...omos den allazei o orismos tou cool analoga me tin epohi?
Post a Comment