Το Φεστιβάλ Δράμας --που για δικούς του περίεργους λόγους έχει ένα θέμα με την αρίθμησή του, άλλη για το διεθνές του μέρος, άλλη για το εντόπιο-- ξεκινάει όπου να 'ναι και φέτος, όμως, εμείς κλασικά δε θα παραβρεθούμε γιατί μας πέφτει κομματάκι μακριά. Ή γιατί δεν έχουμε λόγο, αφού δε διαγωνίζονται ταινίες φίλων, εχθρών, γνωστών, συγγενών. Ούτε δικές μας. Καλή επιτυχία σε όσες διαγωνίζονται και ας νικήσει ο καλύτερος. Όμως, παιδιά, ο καλύτερος ας γίνει λίγο πιο καλός από του χρόνου, ώστε να πάει και σε κανα άλλο διαγωνιστικό για μικρού μήκους. Έχουν τέτοια και στις Κάννες, ακόμη και στα Όσκαρ, ξέρετε.Για όσους πεταχτούν, θα πρότεινα κυρίως το section digi 2008 με τα ψηφιακά μας αριστουργήματα, ίσως και μερικά από τα ξένα αφιερώματα (για να καταλάβετε τι έχουν οι άλλοι και δεν έχουμε εμείς, if sth). ΔΕΝ θα πρότεινα τις παράλληλες εκδηλώσεις πρόδηλης αθλιότητας, που ξεκινούν από εκδήλωση-προβοκάτσια brought to you by Kodak για την διαιώνιση της χρήσης του celluloid, συνεχίζονται με σεμινάριο-εργαστήριο για δημιουργία μικρού μήκους με εισηγητές την παραγωγό(!) Δέσποινα Μουζάκη κ.α. (ο Παναγιωτόπουλος το σώζει κάπως), και καταλήγουν δυναμικά με ένα gig του μαθουσάλα Γιάννη Μαρκόπουλου featuring Αλκίνοο Ιωαννίδη, Βασιλική Λαβίνα, Γεράσιμο Ανδρεάτο. Μόνο που τα γράφω αισθάνομαι να βγάζω ρυτίδες και τα μαλλιά μου να ασπρίζουν, μικρομηκάδες μου, υποχωρήστε ατάκτως.
7 comments:
Καλησπέρα, δεν έχω βρεθεί ποτέ εκεί...Αν και θα το ήθελα πολύ. Συνύθως εξεταστικοί λόγοι μας κρατούν μακρυά του! Ωστόσο έχω την αίσθηση πως είναι ιδανικός τόπος για όποιον ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με το cinema. Καθώς εκεί βρίσκεται το μέλλον, ενώ χαρακτηρίζει και το εγχώριο επίπεδο σε εύρος!
Την ξέρεις την παροιμία που λέει "όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι" ?
Και βέβαια την ξέρω... Δεν εννοώ σε καμμία περίπτωση πως στη Δράμα θα δεις κάτι αξιομνημόνευτο. Απλά, ότι εφόσον θές να φτιάξεις μια ταινία, το λογικό είναι να κινηθείς στην "άχρωμη" ελληνική πραγματικότητα. Και το φεστιβάλ της Δράμας είναι ο ιδανικός τόπος για να σε μυήσει σε αυτή. Μα δεις πως κινούνται τα πράγματα εδώ, να συγκρίνεις τα επίπεδα. Να δεις που πάνε τα βραβεία, και ούτε καθ΄ εξής.
Επίσης μια επισήμανση. Στο φεστιβάλ , όπως είπες και εσύ, υπάρχει το ιδιότυπο να έχει δυσανάλογα αριθμητικά νούμερα σε κάθε διαγνωστικό. Όμως ο νικητής τόσο στη μυθοπλασία, όσο και στο τμήμα ντοκιμαντέρ(που παρεπιμπτόντως δεν ξέρω αν υπάρχει φέτος) κερδίζει χρηματοδότηση(ω, δώρο!) για την επόμενη μικρού μήκους ταινία του. Οι Έλληνες λοιπόν σνομπάρουν τα ντοκιμαντέρ, θεωρώντας εαυτούς νέους Kar Wai Wong! Με αποτέλεσμα το τμήμα των ντοκυμαντέρ να έχει μόλις 3-4 συμμετοχές τα προηγούμενα χρόνια. Λοιπόν, οι νέοι το νου σας. Είναι πολύ πιο εύκολο να κερδίσετε ένα βραβείο, και μαζί την πολυπόθητη χρηματοδότηση, στο τμήμα του ντοικιμαντέρ. Και έτσι και όνομα χτίζεται στους περιβόητους κύριους(τρομάρα τους) του Ε.Κ.Κ, αλλά και δυνατότητες για μια καλύτερη ταινία στο μέλλον!
Ωστόσο δεν γνωρίζω αν και φέτος διατηρούν το τμήμα...
Κατι μου λεει πως θα δουμε ολο το πακετο των ταινιων μια και καλη στο Τριανον...
Δεν ασχολήθηκα σε τέτοιο βάθος, γιατί, σε κάτι μέρη όπως εδώ, βλέπεις τις τάσεις και τις εντάσεις της short movie industry χωρίς να κουνηθείς από την καρέκλα σου...δεν είναι πολύ μικρός στόχος το βραβείο στη Δράμα?!
Δεν ξέρω αν είναι μικρός ή μεγάλος στόχος το βραβείο στη Δράμα. Δεν υπήρξα ποτέ σκηνοθέτης(δε με πήραν δα και τα χρόνια) αλλά φαντάζομαι ποτέ δεν είναι εύκολο ένα βραβείο. Γιατί μια ταινία δε γίνεται μόνο με δεξιοτεχνία, παίζονται πολλά πράγματα μέσα(και κυρίως το μπαγιόκο).
Δεν αντιλέγω για αυτό που λες, ταινίες μικρού μήκους(όπως και όλες τις ταινίες) τις βλέπεις απ' την καρέκλα σου... Αλλιώς όμως είναι να είσαι στο χώρο που διαδραματίζεται ένα γεγονός, να μιλάς με ανθρώπους και να γνωρίζεις εκ του κοντινού τις καταστάσεις!
Πολύ θα ήθελα να βρεθώ στο Φεστιβάλ ΜΙκρού Μήκους της Δράμας, ως άσχετος περί τα κινηματογραφικά Φεστιβάλ και ευεπίφορος στη μαγεία που φαντάζεται ότι με αναμένει..
Για να δούμε θα τα καταφέρω;
Post a Comment