Η βροχή δεν τελειώνει ποτέ στο Λονδίνο, ούτε και η βροχή νέων ταινιών στο Φεστιβάλ. Ειδικά φέτος, πέρα από ποικιλία σταρ και θεαμάτων, δείχνει μεγαλύτερη αγάπη στον πειραματισμό και το avant-garde, για να ανοίξει νέους δρόμους με την επέτειό του.
Offscreen λέγεται η εφιαλτική προσπάθεια ενός ευτραφούς Γερμανού(Nicolas Bro) να κάνει μια ταινία για την αγάπη, Wild Tigers I have known πάλι είναι ο τίτλος ενός τραγουδιού που υπό τους ήχους του ένα μοναχικό δεκατριάχρονο ανακαλύπτει τη σεξουαλικότητά του. Όσο για τον Kenneth Anger και τους δικούς του πειραματισμούς, που παρουσιάζονται σε retrospective στο Φεστιβάλ, αυτούς τους γνωρίζετε ήδη, από Scorpio Rising μέχρι το Fireworks και ακόμη πιο πέρα.
Διάθεση για καινοτομίες δείχνουν και καθιερωμένοι σκηνοθέτες όπως ο Lars von Trier που μετά τη ζαλιστική κινηματογράφιση σύμφωνα με τους κανόνες του δόγματος, αποφάσισε να παραχωρήσει τη θέση του σε έναν...υπολογιστή. Στη νέα δανέζικη κωμωδία του The Boss of it All χρησιμοποιεί μια νέα μέθοδο, την Automavision, που επιτρέπει σε ένα pc να επιλέξει ποια από τα πλάνα που παίρνουν σταθερές κάμερες θα χρησιμοποιηθούν για την ταινία. (Ο εφιάλτης των ηθοποιών, αφού αδυνατούν πια να επιδείξουν την καλή τους γωνία!) Ασπρόμαυρα παιχνίδια χωρίς συνδετικό story αποφάσισε να παίξει και ο Moodysson, που πολλοί θέλουν να τον βλέπουν ως το νέο Bergman.
Άλλη τάση του Φεστιβάλ είναι φέτος το...φαγητό. Μάλιστα, πάνελ ειδικών θα προβληματιστεί γύρω από τον τίτλο Food for Thought, με αφορμή μια σειρά από ταινίες με θέμα τη βιομηχανία τροφίμων, όπως το Black Gold των Mark and Nick Francis και Fast Food Nation του Linklater.
Τέλος, A Portrait of London ονομάζεται ένας ακόμη ψηφιακός πειραματισμός για τις μάζες, που εκτελέστηκε υπό την καθοδήγηση του Mike Figgis. Εικόνες της πρωτεύουσας θα παρουσιαστούν σε υπερμεγέθη οθόνη στην Trafalgar Square στις 27, για τον εορτασμό τον πενήντα χρόνων του Φεστιβάλ και για την ανάδειξη του κινηματογραφικού potential της πόλης.
1 comment:
Post a Comment