Οι Γάλλοι σύσσωμοι στο 57ο Φεστιβάλ του Βερολίνου

Περιέργως, φέτος που αδυνατώ να είμαι anywhere near Berlin πάνε εκεί όλοι οι αγαπημένοι γάλλοι σκηνοθέτες. Και πρώτος και καλύτερος ο Francois Ozon που έχει την τιμή να κλείνει το Φεστιβάλ με τη νέα του και μάλιστα αγγλόφωνη ταινία εποχής Angel (Charlotte is back). Άλλωστε, τον Ozon τον αγαπούν ιδιαίτερα οι Βερολινέζοι, ήδη από την εποχή που ασχολούνταν με τη μεταφορά του πρωτολείου σεναρίου του Fassbinder (Gouttes d’eau sur pierres brulantes) για το οποίο τον τίμησαν και με Teddy Award.

Μαζί του για το Golden Bear διαγωνίζονται κάποιοι αρκετά παλιότεροί του γάλλοι δάσκαλοι, όπως ο Jacques Rivette και ο André Techiné. Ο πρώτος με το Ne touchez pas la hache, μεταφορά μιας μπαλζακικής νουβέλας και ο δεύτερος με την Emmanuelle Beart ως τραγουδίστρια όπερας να μπλέκεται σε μια ιστορία γύρω απο το Aids στο Les Temoins. Η πιο πολυσυζητημένη ταινία απ’ όλες ήταν πάντως αυτή που άνοιγε το Φεστιβάλ, και δεν είναι άλλη από το La Môme ένα biopic για την Edith Piaf —που καθόλου ανάγκη δεν είχε στη ζωή της να ‘ναι τόσο όμορφη όσο η Marion Cotillard που την ενσαρκώνει.