Επικίνδυνες Μαγειρικές ή γιατί η Ζυγούλη χορεύει το Στάϊκο στο ταψί

Η μεταφορά ενός θεατρικού στη μεγάλη οθόνη δεν είναι, συνήθως, μεγάλη υπόθεση. Συμβαίνει, όμως, μερικές περιπτώσεις να είναι ξεχωριστές. Όπως η τωρινή, που αφορά τη μεταφορά του μυθιστορήματος-που-έγινε-θεατρικό "Επικίνδυνες Μαγειρικές" ή καλύτερα Liaisons Culinaires, όπως το ξέρει ο πολύς ο κόσμος, του Ανδρέα Στάϊκου.

Ο Βασίλης Τσελεμέγκος σκηνοθέτησε το ελληνικό Θέλμα και Λουίζ --την τηλεταινία Ο Δρόμος, με τη Ματσούκα και την Καστάνη -- και αυτή είναι όλη κι όλη η κινηματογραφική του εμπειρία. Έχει όμως δουλέψει αρκετά στην τηλεόραση, όπως στην Επιφάνεια που ήταν εξαιρετική σειρά, για παράδειγμα, και σε άλλες που δεν τις παρακολουθούσα, ώστε να μπορώ να μιλήσω ιδιαίτερα γι' αυτές.

Ο Ανδρέας Στάικος, όμως, είναι ένας ιδιαίτερος συγγραφέας και θεωρώ ότι χρειαζόταν κάποιον εξίσου ιδιαίτερο σκηνοθέτη, όχι κάποιον απλώς καλό. Επίσης, χρειαζόταν ένα ειδικό concept και σίγουρα όχι μια προσπάθεια γκλαμουριάς και αλαφράδας, τύπου Πολίτικης Κουζίνας (χωρίς να έχω τίποτα με την ταινία, που μου άρεσε πάρα πολύ). Κι όμως, κάτι τέτοιο φαίνεται να κάνουν οι παραγωγοί, ήδη με την επιλογή του συγκεκριμένου καστ. Τα πιο catchy ονόματα in town: Κάτια Ζυγούλη και Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, αρχικά. Η πρώτη υπερ- catchy, μάλιστα, αλλά για τους λάθος λόγους. Γιατί είναι επιτυχημένο μοντέλο που έκανε παιδί με το Σάκη Ρουβά, όχι γιατί έχει πορεία στην υποκριτική. Βέβαια, μπορεί και να έχει τη φωτιά της υποκριτικής μέσα της, ίσως να είναι ικανότατη να δώσει την πιο εκπληκτική ερμηνεία, δε προλέγω, απλώς επισημαίνω ότι η επιλογή φαίνεται να γίνεται με γνώμονα τη δημοτικότητα των ερμηνευτών. Ακόμη και στην περίπτωση του Χωραφά, υπάρχει σίγουρα η πρόθεση να επαναληφθεί η επιτυχία του Μπουλμέτη, μαζί με κάτι από την Χορωδία του Χαρίτωνα, άντε και λίγη περιπετειώδη αναζήτηση του Χριστόφορου Κολόμβου.

Όλα τα παραπάνω ετοιμαζόμουν να μοιραστώ μαζί σας, αγαπητοί, μέχρι που πήρα πληροφορίες εκ των έσω και αναθάρρησα. Και αποφάσισα στο εξής πρώτα να ρωτώ και μετά να βγάζω πορίσματα. Έμαθα, λοιπόν, ότι πέρασαν μοντέλα και κακό από το casting για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της μοιραίας Νανάς που αγαπάει το φαί και τους άντρες. Πέρασαν και ηθοποιοί (ακόμη και η ίδια η Ματσούκα), όμως καμιά τους δεν τα 'λεγε τόσο ωραία και ναζιάρικα και σέξι όπως η Ζυγούλη. Που όπως διαπίστωσα ιδίοις όμμασι κατέχει τη γλώσσα του σώματος όσο καμιά, και βγάζει τον πιο επικίνδυνο και μυστηριώδη ερωτισμό με τη βραχνή φωνή της και τα πράσινά της μάτια. Οπότε, τι κι αν είναι το πιο hot όνομα στην πιάτσα; Να την απορρίψουμε, μόνο και μόνο επειδή δεν έχει εμπειρία στην υποκριτική; Μα, όχι, χρυσή μου. Φυσικά και όχι. Βέβαια, με πόνο ψυχής θα ομολογήσω ότι του αγαπητού Στάϊκου μπορεί και να του έρθει κόλπος με το αποτέλεσμα, γιατί οι αλλαγές επί του πρωτοτύπου είναι αμέτρητες και καθοριστικές. Δεν πρόκειται πλέον για witty dialogues κατά το πρότυπο του Laclos και του Marivaux, όπως είχε αρχικά κάνει ο συγγραφέας, αλλά για ένα κάπως εύκολο narrative κλασικού ερωτικού τριγώνου πασπαλισμένου, όμως, έτσι για αλλαγή με πολλά μυρωδικά, καρυκεύματα και άλλα τέτοια νόστιμα.

Εντάξει, εγώ προσωπικά περιμένω με πολλή αγωνία το αποτέλεσμα. Εν τω μεταξύ, σας προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο --γραμμένο στο πολυτονικό σύστημα, μην ξεχνιόμαστε, όσο κι αν η γλυκιά Ζυγούλη και η Θεοφανία Παπαθωμά, η Μυρτώ Αλικάκη και οι υπόλοιποι του cast, δεν ταιριάζουν με αυτό-- με την αγκινάρα στο εξώφυλλο και να μαγειρέψετε τις εξαίσιες συνταγές των κακόμοιρων Δαμοκλή και Δημήτρη που η Νανά τελικά τους αφήνει στα κρύα του λουτρού.

Λέω, τελικά, να αντιγράψω για σας τη μαϊντανοσαλάτα (της σελίδας 15), γιατί θεωρώ ότι έχει μεγάλη πέραση τελευταία. Μοιάζει εύγευστη (θα με συγχωρέσετε, αλλά δε βρίσκω τα σύμβολα του πολυτονικού, οπότε αντιγράφω στο μονοτονικό, shame on me) .

Μαϊντανοσαλάτα

Δυο ματσάκια μαϊντανού. Αφαιρούνται τα κοτσάνια. Ψιλοκόβονται τα φύλλα. Προστίθενται δυο σκελίδες ψιλοκομμένου, λίαν ψιλοκομμένου ή πολτοποιημένου σκόρδου. Λίγο αλάτι, τρεις κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο και ο χυμός ενός λεμονιού.

Καλή σας όρεξη (η ευχή από τα βάθη της καρδιάς μου)