Anthony Minghella

Ο Anthony Minghella, παιδί Ιταλών προσφύγων, γεννήθηκε το 1954 (έφυγε πρόωρα το 1998) στο νησί του Wight στη Μεγάλη Βρετανία. Φοίτησε στο University of Hull Αγγλικά και θέατρο και προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική, που αποτελεί έκτοτε σημαντική πηγή έμπνευσης στη δουλειά του. Αυτό, άλλωστε τον ώθησε ν’ ασχοληθεί με το γράψιμο, βλέποντας την ευχέρειά του στο να γράφει όχι τόσο τη μουσική, αλλά τους στίχους των τραγουδιών του! Παράλληλα με το γράψιμο, άρχισε να σκηνοθετεί για το θέατρο και να διδάσκει.

Η επιτυχία του θεατρικού του έργου Whale Music (H μουσική της φάλαινας) τον έκανε γνωστό και οι παραγγελίες για ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά έργα άρχισαν να πέφτουν βροχή. Σε ένα τηλεοπτικό γύρισμα γνώρισε και την Juliet Stevenson, την πρωταγωνίστρια που τον ενέπνευσε στα πρώτα του βήματα, που αλλού, στον κινηματογραφικό στίβο. Το Truly, madly, deeply είναι η πρώτη ταινία του, που παρά το χαμηλό budget, απογειώνεται χάρη στις έξοχες ερμηνείες και το καλοφτιαγμένο σενάριο. Η Juliet Stevenson είναι μια γυναίκα που ζει με την ανάμνηση του νεκρού εραστή της (Alan Rickman) και προσπαθεί να τον φέρει πίσω στη ζωή. Ήδη σ’ αυτή την ταινία, το μοτίβο του «παρείσακτου» σχηματίζεται και θα τον ακολουθεί ανεξαιρέτως σχεδόν στις υπόλοιπες μεγάλες ταινίες του. Οι ήρωες των ταινιών του( με ελάχιστες εξαιρέσεις) βρίσκονται χαμένοι σε ένα δύσβατο σύμπαν, χαμένοι στο παρελθόν τους, που τους καθορίζει, τους στοιχειώνει, τους οδηγεί. 

Το 1993 κάνει την πρώτη του ταινία στο Hollywood. Ο Mr. Wonderful με τον Matt Dillon θα τον χρίσει «ειδικό» στην ανάπτυξη χαρακτήρων, χαρακτηριστικό για το οποίο επιλέγεται να διασκευάσει τη νουβέλα του Michael Ondaatje, The English Patient - Ο Αγγλος Ασθενης. Κάπου εκεί, έρχεται ο θρίαμβος. Η παραγωγή της ταινίας – πραγματικός άθλος – κατάφερε τελικά να ολοκληρωθεί με τη βοήθεια της Μiramax,αφού η MGM που την είχε αρχικά αναλάβει αποσύρθηκε, και να σαρώσει (κέρδισε 9 συνολικά) τα Oscar. Και όχι μόνο, αφού η ταινία έχει πάρει περίπου τριάντα βραβεία παγκοσμίως! 

Η καριέρα του στον κινηματογράφο είναι άρρηκτα δεμένη με τα συγγραφή, αφού ο ίδιος γράφει τα σενάριά του, τα οποία, με τη σειρά τους, δεν είναι παρά μεταγραφές γνωστών βιβλίων. Το βιβλίο της Patricia Highsmith, TheThe talented Mr. Ripley - Ο ταλαντουχος Κυριος Ριπλεϊ (που είχε γυριστεί το 1960 από το Rene Clement με τον τίτλο Plein Soleil), του έδωσε το υλικό για την ομώνυμη ταινία με πρωταγωνιστές τους Matt Damon και Gwyneth Paltrow και την ευκαιρία να αποδείξει πόσο ριζοσπαστική μπορεί να είναι η ματιά του σεναριογράφου, όταν διασκευάζει ένα γνωστό μυθιστόρημα. Τα καταφέρνει περίφημα σ’ αυτό, αν σκεφτούμε ότι κάποιες κριτικές για το τελευταίο του δημιούργημα Cold Mountain - Επιστροφη στο Cold Mountain ενθουσιωδώς δηλώνουν ότι κατάφερε να εξυψώσει το υλικό του και να δημιουργήσει μια ταινία απείρως ανώτερη από το ίδιο το μυθιστόρημα! 

Το μυθιστόρημα του Charles Frazier, Cold Mountain πραγματεύεται την οδύσσεια ενός αμερικανού στρατιώτη που προσπαθεί να γυρίσει στη γενέτειρά του και στην αγαπημένη του. «Με την πλοκή, τους χαρακτήρες, τα θέματα και τα ντεκόρ της, αυτή η ιστορία έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά για να γοητεύσει έναν κινηματογραφιστή» λέει ο Anthony εξηγώντας την επιλογή του. Επιμένει ότι η ταινία του, παρά την κοινή ιστορική περίοδο, δεν συνδέεται καθόλου με το Οσα παιρνει ο Ανεμος και ότι «το Cold Mountain είναι, εκτός από μια γεωγραφική συγχρόνως και μια πνευματική περιοχή, η περιοχή της επιστροφής, εκεί όπου προσπαθούμε να φτάσουμε». Κάτι σαν Ιθάκη δηλαδή. Και για τον πόλεμο; «Ήθελα να κάνω μια ταινία όπου θ’ αντηβουίζουν όλοι οι πόλεμοι, που οι άνθρωποι στέλνονται στο μέτωπο χωρίς να γνωρίζουν γιατί». 

Ο Anthony επιλέγει τους ηθοποιούς με ιδιαίτερη ευαισθησία και συχνά βλέπουμε ότι προτιμάει στο cast του μεγάλους ευρωπαίους ηθοποιούς όπως η Juliette Binoche, ο Jude Law και ο Ralph Fiennes. Και όταν το ζητούμενο του ρόλου είναι η «μουσική ευαισθησία», δεν διστάζει να επιλέξει έναν μουσικό για να ενσαρκώσει το ρόλο, ηχηρό παράδειγμα η επιλογή του leader των White Stripes Jack White στο Cold Mountain. Η μουσική, άλλωστε, είναι από τις πρώτες αγάπες του. Γι’ αυτό όποτε του προσφέρεται η ευκαιρία, γράφει σενάρια για χορογραφίες όπως το Hang up ή ακόμη και διηγήματα εμπνευσμένα από το Requiem του Verdi. 

Οι λυρικές εικόνες του Anthony Minghella, η σφιχτή πλοκή των σεναρίων του και το μοναδικό πλάσιμο χαρακτήρων τον κάνουν ένα από τα enfant gate του Ηollywood, αφού εγγυάται την εισπρακτική επιτυχία χωρίς να χάνει ποτέ τα καλλιτεχνικά στοιχήματα.

16/3/2004 για το cine.gr