Περίεργη σύγχρονη τέχνη

Αρχής γενομένης του video installation YELLOW ROOM στο Αγγέλων Βήμα, το οποίο λίγοι είδαν, ίσως ακόμη λιγότεροι κατάλαβαν ή έστω αισθάνθηκαν --όπως συμβαίνει γενικά με τη σύγχρονη τέχνη που δεν ενδιαφέρεται απαραίτητα για το φαίνεσθαι, αλλά για τις ιδέες που κρύβονται από πίσω, προτείνω ένα espresso lesson (τόσο μικρό, τόσο απολαυστικό) για τις έννοιες της σύγχρονης τέχνης και κάποιους βασικούς (ας πω, καλύτερα, αγαπημένους μου) εκπροσώπους της.

Για ποιους όρους πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε μια ιδέα; Conceptual art, αρχικά, όπου ενδιαφέρει το concept ή η ιδέα και όχι αν το χαμόγελο της Τζοκόντας είναι λυπημένο ή χαρούμενο. Video art, πάλι; Όλοι ξέρουμε, αλλά λίγη παραπάνω γνώση ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Κάτι πιο διευκρινιστικό για το installation art, επίσης το έχουμε ανάγκη. Είναι και κάτι περίεργοι τύποι που πρέπει να σας γνωρίσω, πασίγνωστοι και μεγαλοφυείς --που αν η μαμά μου έβλεπε τα έργα τους, δε θα πειθόταν με τίποτα ότι πρόκειται περί τέχνης.

Θα τους αναφέρω, πιασάρικα, κατά σειρά διασημότητας(περίπου): δείτε δυο πράγματα για το παινεμένα κουλό Cremaster Cycle του συζύγου της Bjork, Matthew Barney, κάποια projects του Maurice Benayoun, τι κάνει και ποιος είναι ο Bill Viola, και το θεό της conceptual art Joseph Kosuth και τις καρέκλες του.

Και αν, βλέποντας τα παραπάνω ονόματα, σκεφτείτε κι εσείς ότι και η τέχνη είναι (σνιφ) ανδροκρατούμενη, ε, οι Guerilla Girls, θα συμφωνήσουν μαζί σας. Κάτι πρέπει να κάνουμε γι' αυτό...