Οι ταινίες, τα θέατρα, οι συναυλίες, όλα είναι καλά πάντα, όμως λίγο λιγότερο το καλοκαίρι.
Το φως με τραβάει όπως τις τις πεταλούδες, το φως ζητάει να κάψει τα φτερά μου --και τα βρίσκει ήδη καμμένα-- το φως που σκορπίζουν χιλιάδες ηλιαχτίδες κάνει τα χρώματα πιο ζωηρά, τη διάθεση λίγο καλύτερη και σε τραβάει στην ακινησία και το ατένισμα του γαλάζιου.
Ζηλεύω όσους έχουν την πολυτέλεια να ατενίζουν αέναα, απρόσκοπτα, αποκαλυπτικά. Θα περάσουν ηλιόλουστα και αυτό το καλοκαίρι, όπως τους πρέπει.
Η εκτυφλωτική (literally) fashion photo είναι του φωτογράφου Γιώργου Κορδάκη ( που μόλις ανακάλυψα).
4 comments:
δεν υπάρχει λόγος να ζηλεύεις, να κάνεις κ εσύ αυτό π σ αρέσει
Χμ.
Δεν είναι δα και τόσο εύκολο...
Ωραίο το φως αλλά και το σκοτάδι έχει τη χάρη του... ιδιαίτερα το καλοκαιρινό...
Το φοβάμαι λιγάκι το σκοτάδι...ιδίως το καλοκαιρινό...
Post a Comment