Δες το κάποτε από την κλειδαρότρυπα

Μελαγχολία
Άκαιρη άκαρπη άκοπη
Διαβρωτική
Γράφω περίεργα
Αλλιώς με το χέρι, αλλιώς με το πληκτρολόγιο
Ο μεσάζων με πλάθει, η απόλυτη διαμόρφωση
Πάω με το ρυθμό του και αντίστροφα
Σκέφτομαι πιο ποιητικά μπροστά στο πατροπαράδοτο χαρτί
Με περισσότερη ουσία μπροστά στην οθόνη
Τρόπος ή κόπος
Η επιλογή δεν είναι απόλυτη
Όχι εξ’ ολοκλήρου περιοριστική
Νέκταρ για σήμερα
Εβιάν για αύριο
Από κει και ύστερα νερό πηγής
Λίγο πριν από το τέλος, λασπόνερο
Φεύγεις αναπολώντας
Αναρωτιέσαι
Πως ξέπεσε η ευτυχία σου
Εξισώνεις τα καλά με τα μέτρια, τα υπέροχα με τα ανεκτά
Το κακό μόνο, αβυσσαλέο, αφόρητο
Όλα τα άλλα, επιθύμησέ τα διακαώς
Ναι, καλά
Λίγο αργά έγινες καταδεκτική ψυχή
Οι πόρτες έκλεισαν
Το δείπνο αρχίζει
Μωρή παρθένα! Τάχα προνόησες όσο υπάρχεις;
Σκληρότητα θα βρεις
Μανία
Επιβουλή
Είσαι άραγε πάντα τόσο εύπιστη;
Πόσες φορές πρέπει να ακούσεις
Το θείο παράγγελμα για να το εμπεδώσεις;