Chesterfield: εσείς θα βάφατε τα νύχια σας στη μέση του πουθενά;

Καθόλου περίεργο πλέον για μια διαφημιστική καμπάνια για τσιγάρα να στοχεύει σε γυναικείο κοινό και μάλιστα αποκλειστικά σ’ αυτό. Καλώς ή κακώς η συνήθεια που προκαλεί καρκίνο είναι πλέον εξίσου διαδεδομένη και στα δύο φύλα.(παρόλο που στο Μαρόκο και άλλες μουσουλμανικές χώρες η γυναίκα που καπνίζει δημόσια είναι, κυριολεκτικά, πόρνη).

Αυτές ήταν οι πρώτες μου σκέψεις όταν πρωτοείδα στους δρόμους της Αθήνας τη νέα αφίσα του Chesterfield. Μια μελαχρινή καλλονή κάθεται ανέμελα-προκλητικά στο καπό ενός κόκκινου κονβέρτιμπλ και...βάφει τα νύχια της. Αυτή της την ασχολία, η αλήθεια είναι, δεν την πρόσεξα με την πρώτη. Στην αρχή, το μόνο που έβλεπα ήταν μια νέα γυναίκα καθισμένη νωχελικά σε ένα κόκκινο καπό. Μια νύχτα που καθόμουν στη στάση έτυχε να προσέξω καλύτερα. Ναι, η νεαρή έβαφε τα νύχια των ποδιών της κόκκινα σε ένα μέρος που φαινόταν να μοιάζει με την καρδιά της ερήμου. Σα να μην έφτανε αυτό, είχε και άλλο θεατή εκτός από όλους εμάς εκτός κάδρου. Ένας νεαρός άντρας με άσπρο πουκάμισο στη θέση του οδηγού μόλις που φαινόταν στο βάθος, θολός και μισός απ’ αυτή εξαιτίας της προοπτικής.

Όλες οι φεμινιστικές μου αυταπάτες γκρεμίστηκαν. Η μελαχρινή καλλονή που ατένιζε ξένοιαστα καθισμένη στο καπό του κατακόκκινου κάμπριό της και απολάμβανε την ησυχία της, βρέθηκε τελικά...δεσμευμένη και χωρίς κάμπριο. Από ανεξάρτητο αγρίμι στη μέση του πουθενά, έγινε μια ωραιοπαθής ερωτοχτυπημένη που σκέφτεται το image της ακόμη και στη Σαχάρα. Έμεινα να αναρωτιέμαι σε ποιον απευθύνεται η αφίσα και τι θέλει να του πει. Βασικά, μια ωραία γυναίκα σε μια αφίσα πιο πολύ τραβάει την προσοχή των αντρών παρά των γυναικών. Η αυτάρκειά της θα μπορούσε να φανεί ελκυστική στις γυναίκες, και τότε ίσως η διαφήμιση να ήταν γι’ αυτές. Αλλά, αφού προστέθηκε άντρας στο τιμόνι, μάλλον σε αυτόν απευθύνεται. Ο αντρικός φετιχισμός δεν είναι, άλλωστε, που απαιτεί τα κόκκινα νύχια;

Δεν είναι όμως κάπως αστείο να έχει σχεδιαστεί για άντρες μια αφίσα για τσιγάρα που απεικονίζει μια γυναίκα να βάφει τα νύχια της; Δε ξέρω αν οι διαφημιστές ξέμειναν από ιδέες στο brainstorming ή αν το team αποτελούνταν από στελέχη και των δυο φύλων που ο καθένας ήθελε να κάνει το δικό του και κατέληξαν σε αντιφατικό αποτέλεσμα με ασαφές target group.

Πάντως, αν το ξανασκεφτώ, σίγουρα άντρες δούλεψαν για το σχεδιασμό της αφίσας. Κάθε γυναίκα που βάφει τα νύχια της, πρώτα τελειώνει με το βάψιμο τον άνω άκρων και μετά περνάει στα κάτω ή έστω το αντίστροφο. Καμιά δε βάφει τα μισά δάχτυλα των χεριών, για να πάει στα δάχτυλα των ποδιών και να ξαναγυρίσει στα χέρια για όσα άφησε! Μόνο το αρσενικό μυαλό θα κατέβαζε την ιδέα των λειψά βαμμένων νυχιών, ώστε να τονιστεί το γεγονός ότι το snapshot τραβήχτηκε ακριβώς κατά τη διάρκεια του βαψίματος, όχι λίγο μετά. Λες και έχει καμιά σημασία η ακριβής χρονική στιγμή. Ή λες και θα κουβαλούσε καμιά το κόκκινο μανό της στην άκρη της ερήμου, ενώ θα την έβγαζε βόλτα ο γκόμενός της. Και τι συνειρμούς περιμένουν οι αγαπητοί διαφημιστές να κάνουμε για να φτάσουμε από το μανώ στο τσιγάρο; Το κάπνισμα είναι τόσο διασκεδαστικό όσο το βάψιμο των νυχιών; Το κάπνισμα είναι εξίσου προκλητικό με τα κόκκινα νύχια; Το κάπνισμα είναι τόσο απολαυστικό όσο το θέαμα μιας γυναίκας να βάφει τα νύχια της;

Αν τουλάχιστον διαφήμιζε μανό, το μήνυμα θα ταν ξεκάθαρο: αν έχετε κόκκινο κάμπριο, έχουμε το σωστό χρώμα για τα νύχια σας. Αν πάλι διαφήμιζε κόκκινες κάμπριο; Σας αρέσουν τα κόκκινα νύχια; Μόνο εμείς πουλάμε το απαραίτητο αξεσουάρ που θα τα αναδείξει. Τώρα όμως διαφημίζει τσιγάρα και δε ξέρετε πόσο με θλίβει η ιδέα ότι θα μείνω με την απορία.